SCHAPELLE CORBY
De Schapelle Corby zaak verscheen op de politieke horizon laat in 2004. Zelfs in dit vroege stadium ontbrak het aan een toenemend aantal antwoorden op vragen, vragen die steeds hardnekkiger werden en die in toenemende mate gevraagd werden aan de Australische politici.
De zaak zelf kon moeilijk meer omstreden zijn geweest. Misschien illustreert het volgende fragment uit een PDF onderzoek waarom:
| Het idée dat een drugsdealer: • de drugs in een zak zou gestoken hebben om die daarna open te snijden zodat de sterke geur kon vrijkomen • ervoor zou opteren marihuana in een land binnen te smokkelen waar de waarde ervan maar een fractie is van de Australische waarde • op de een of andere manier in slaagt om onopgemerkt, een sterk geurende zak door zowel het Brisbane nationaal vliegveld, het internationale vliegveld van Sydney, langs het check-in personeel, drugshonden,x-ray machines, CCTV, de politie, douane en de baggagehandelaars te hebben getransporteerd • hun volledige naam en adres op een zak met drugs noteren vooraleer in te checken • openlijk zichzelf als de eigenaar van de zak te vermelden wanneer deze door de Indonesische douane geselecteerd wordt • probeert de politie /douane tegen te houden het bewijs te bezoedelen, het bewijs dat nodig is om de schuldige te veroordelen • formeel aanvraag doet om de marihuana te testen op land van origine • smeekt voor DNA en vingerafdruk testen • weigerd om zelfs maar een pleidooi akkoord in overweging te nemen, ook al zou dit een voordeel zijn bij de veroordeling • smeekt naar CCTV beelden van op de luchthavens van Sydney en Brisbane, wanneer ook maar een enkel beeld van een “zwangere” board zak hun verdediging zou schaden • vraagt naar beelden van de Denpasar luchthaven, welke de beweringen van de politie zouden bevestigen..indien deze terecht waren • een vertolking neerzetten, die zo overtuigend is dat ze een Oscar waardig zou zijn • en zoveel meer …. … het idée alleen al is absurd |
De commentaar en betrokkenheid vanuit politieke kant escaleerde naar mate de zaak zich geleidelijk ontvouwde, en het bovenstaande perspectief werd verder versterkt door een aantal van de kenmerken van het Bali-proces zelf, zoals blijkt uit deze video script:
1- De waarde van de marihuana was in Indonesië veel lager dan in Australië. Er was geen motief. 2- Schapelle is geen drugs gebruiker, heeft geen strafblad, en haar testresultaten waren negatief op alles. 3- Ze weigerden haar bagage te wegen. Indien die zwaarder woog dan bij haar vertrek hadden ze haar moeten laten gaan. 4- Ze werd onwettig ondervraagd gedurende 9 uur. 5- Ze weigerden de drugs te testen op land van herkomst. Indien ze van Indonesische origine waren hadden ze haar vrij moeten laten. 6- Ze weigerden het bewijs te testen op DNA of vingerafdrukken te nemen. 7- Ze weigerden haar een kruisverhoor met de douane officiers. 8- Ze gingen uit van schuld in plaats van onschuld. 9- Ze weigerden beslag te leggen op CCTV beelden van de luchthaven. 10- Ze verbranden het bewijs zodat het nooit meer zou kunnen gebruikt worden om haar vrij te krijgen. 11- De rechter had reeds in 500 zaken niemand vrijgesproken. 12- Ze spraken over het zenden van een waarschuwing naar andere Australiërs, een duidelijke politieke tussenkomst. 13- Het verdict van 20 jaar was meer dan wat moordenaars, verkrachters en terroristen meestal krijgen. 14- Ze zal nooit kinderen hebben, ze zien spelen, en zal waarschijnlijk doodgaan in een smerige cel. |
Met deze nooit eerder uitgesproken veroordeling van 20 jaar en de uitgebreide media-aandacht, was de reactie van het Australische publiek misschien voorspelbaar. Maar ,ook al was die oppervlakkig, de positie en de reactie van de Australische regering werd steeds meer nieuwsgierig en tegenstrijdig.
Wat volgde, zelfs in dit geval na een oppervlakkig en niet doortastend onderzoek, tart elke verbeelding.
DE POLITIEK
Het politieke aspect was duidelijk zelfs voor de inmenging op grote schaal van de Australische media, dewelke een toenemende invloed had op de zaak.
De enorme media belangstelling voor een rechtszaak in verband met een dergelijke lichte drug, begon al snel een effect te hebben op de reeds gespannen relatie tussen Australie en Indonesie. Het is een feit dat er toen door de media veel aandacht aan dit feit werd besteed.
Verder rekening houdend met het feit dat Indonesie het vierde meest bevolkte land is waarvan het aantal moslims het grootste percentage is ter wereld, de geografische nabijheid van Australie hun relatie strategisch belangrijk maakt ten aanzien van het westen.
Het potentiële gevaar voor de Australische investeringen in Indonesie, een markt die ook als strategisch belangrijk wordt ervaren door de Australische vestigingen, zorgden voor extra druk. Totale Australische investeringen in Indonesië hadden eind december 2005 A $ 2,6 miljard bereikt, met een jaarlijkse bilaterale handel ter waarde van ongeveer een 10,4 miljard dollar.
Gezien het strategisch belang van deze relatie met Australië, en de politieke noodzaak van het handhaven van deze, werd de druk op Australische politici intens.
Dit aspect was echter niet het enige die op politiek vlak meespeelde.
VLIEGVELD BEVEILIGING
In 2005, drie jaar na 9-11, was vliegveld beveiliging van enorm belang bij het publiek niet enkel nationaal maar ook internationaal. De beveiliging op vliegvelden in Australie kwam in vele opzichten tekort. Dit was duidelijk niet alleen door klokkenluiders, die over het algemeen werden gemarginaliseerd, maar door een aantal officiële rapporten en documenten (zie de sectie Rapporten van deze website).
De Australische regering had nagelaten acties te ondernemen, of op zijn minst voldoende te handelen. In 2004 was de beveiliging op het vliegveld van Sydney en andere Australische vliegvelden duidelijk gevaarlijk tekortkomend en zelfs afwezig.
De zaak van Schapelle Corby betekende voor de Australische regering het reële gevaar dat de afwezigheid van voldoende beveiliging op hun luchthavens wereldbekend zo gemaakt worden. Met als gevolg dat andere landen het gevaar voor hun veiligheid zouden realiseren.
De gevolgen zouden vanzelfsprekend zowel voor Australië als haar regering schadelijk zijn.
De Australische regering was zich heel goed bewust van het feit dat, indien Schapelle, onschuldig of onder de veronderstelling dat ze onschuldig was, terug naar Australie zou keren, de aandacht zonder twijfel op de veiligheid van hun vlieghavens zo worden gericht. Vanuit het perspectief van de Australische regering, was dit een scenario dat indien mogelijk ten alle kosten vermeden moest worden.
AFP CORRUPTIE
De mogelijke ,zowel nationaal als internationaal ,schade die als gevolg van de aandacht op de slechte, tekortkomende beveiliging op Australische vliegvelden zou kunnen toegebracht worden, was niet het enige politieke risico dat meespeelde. Het aandeel hierin van de Australische federale politie was even problematisch.
Over een periode van een aantal jaren waren er vele rapporten gemaakt over de systematische corruptie binnen de AFP (Australian Federal Police), met name in Sydney. Zoals te zien in de film, werden getuigen na getuigen die uit de biecht spraken, genegeerd of erger. Wat betreft de vliegveld beveiliging, was niks wezenlijks gedaan om die aan te pakken. Het werd, zo zou men kunnen zeggen, onder het tapijt geveegd.
De politieke situatie met betrekking tot Schapelle Corby werd nog versterkt door het aantoonbare feit dat de AFP corruptie zich in feite uitbreidde tot het organiseren van verzenden van drugs, en erger nog, het verzenden van drugs tussen beide Sydney luchthavens.
Aldus waren de luchthavens niet enkel in gebreke wat betreft beveiliging, de Australische federale officieren waren ook betrokken bij het smokkelen van drugs via die luchthavens.
De politieke implicaties van deze waren aanzienlijk, en indien er een link werd gelegd met de Schapelle Corby zaak, dan zou een nationale politieke crisis gemakkelijk ontstaan zijn. Het vertrouwen van de bevolking in de politie zou verdwijnen, en de reputatie van de Australische overheid, zowel in binnen- en buitenland zou op de korte en middellange termijn beschadigd worden.
POLITIEKE DRUK
Zo kan men stellen dat de druk op Australische politiekers in verband met de Schapelle Corby zaak, enorm was. In gevaar was niet alleen een vitale en strategische internationale relatie, alsook gigantische politieke schade zowel nationaal als internationaal, als resultaat van het aan het licht komen van luchthaven onveiligheid en systematische corruptie bij de politie.
Tegenover dit stond het welzijn van een individuele burger.
Vanuit het standpunt van de politiek, kon de besluitvorming na afweging van de belangen niet eenzijdiger geweest zijn.
De koude realiteit, zoals blijkt uit dit project, is dat de acties van de regering en vervolgens zijn organen van de staat, vanaf het moment dat deze complexe politieke vergelijking duidelijk werd,werden gedreven door de politieke noodzaak.
De Australische regering, rechtstreeks en via haar diensten en agentschappen, trad met toenemende kracht op tegen de belangen van Schapelle Corby. De mate van orkestratie van de ministeries was ongekend.
HET PROJECT
Dit project illustreert de politieke achtergrond van de zaak, en identificeert, door middel van een aantal van de vele voorbeelden die beschikbaar zijn, hoe de Australische regering de volle kracht van haar diensten en agentschappen tegen haar hebben ingezet.
Het onderzoekt de centrale rol van het AFP in een operationele zin, het gebruik van de ABC om de publieke opinie te beheren, en het opzettelijk handelen van een groot aantal andere afdelingen in het ondermijnen van Schapelle Corby's positie en die van haar familie.
Het brengt aan het licht dat een regering het leven en de mensenrechten van een burger, uit politiek opportunisme en eigenbelang opofferde.